Pamuk İpliğinin Son Lifi
Bağırmak istiyorum, ağlamak istiyorum lakin bunları yapmak için bile motivasyonum kalmadı. Beni hâlâ hayata bağlayan pamuk ipliğinin son lifi ise bu kabusun bittiğine şahit olmak ya da tamamen bu kabustan uzaklarda yaşamak. İnsana değer verilen uzak diyarlarda daha huzurlu basit bir yaşam sürebilmek.
O da koparsa ne yapacağımı bilmiyorum.
28 yıllık hayatım boyunca bu kadar kısır kaldığımı hatırlamıyorum. Bir yerde anlamını bilmediğim bir kelime görünce sözlüğe dahi bakmıyorum artık. Kısacası en güçlü duygum, merakım bile beni motive etmiyor artık. Tüm duygularım köreliyor gibi, çoğu zaman tiksinti dışında bir şey de hissetmiyorum aslında.
Bu çaresizliğin içinde kuyruğu dik tutmaya çalışmak dışında bir şey yapamıyorum.
Tanrı belanızı versin! Hepinizin… her şey için!